Min îro telefonî bavê xwe kir. Ev e ćend meh in ku ez her heftê carekê vê dikim. Berê min bi mehan telefon nedikir. Min u bavê min, me tam bîst du sal in ku hevdu nedîtiye.
Ya raśt, heger mirov hemiyan li ser hev bike, min di temamê źiyana xwe da bi giśtî bavê xwe qasî heftekê dîtiye. Aniha ew nod salî ye. Źiber ku ez lawikê malê yê herî pićuk im, śuna min li cem bavê min hindikî cihê ye. Li gorî gotinan, gava ez hîn zarok bume, bavê min źi min pirr hez dikiriye. Baś tê bîra min, źi min ra digot «keko», yan źî «kakilê min». Kesên ku bi kurdî dizanin, bê guman mahneya peyva «keko» źî fam dikin.
Bavê min di telefonê da got, «herdu xaltîkên te źî aniha li vir in, hatine ziyareta min. Em vê gavê ćayê bi hevdu ra vedixwin.». Piśtî pênc deqqan bavê min telefon daa herdu xaltîkên min źî. Źiber ku ez hertim bi bavê xwe ra bi kurdî dipeyîvim, bivê-nevê bi xaltîkên xwe ra źî vê yekê dikim. Carina bi min dikennin, qîma xwe bi kurdiya min nayînin. Li gorî wan, ez bi kurmancî nikanim, ew źi min baśtir dizanin. Lê li hêla din źî bi kurmancî peyîvîna min ra di bin ra kêfxweś dibin.
Di dema zaroktiya min da li gundê me kesî bi tirkî nedizaniya, her kesî bi kurdî deng dikir. Mixabin ku piśtî dawiya salên 1970an, her tiśt bi lez guherî. Millet bi hêdîka źi gundan derketin u hatin Erzingan’ê, pêra źî berên xwe dan roźavayê. Di van sî salên dawiyê da li gundên derudora Erzingan’ê, kurdan bi tevayî bar kirine u ćune baźarên tirkan. Yên źi herêma me bi zêdeyî ćune li Stembol’a tirkan bi cih bune. Asîmîlasyonê li millet heft eźdadê xwe daye źi bîr kirin...
Lê xaltîka min Kîraz hîn źî kurmanceke temam e. Ew hertim kincên xwe yên kurdî li xwe dike. Kofiya wê hertim li ser serê wê ye. Qey mirov dibêźe hindek kes bi «makîneya demê» ra rêwîtî kirine, du-sê hezar sal śunda ćune u xaltîka min Kîraz bi makîneya xwe anîne vê demê.
Źineke pirr henekbaz e. Baś tê bîra min, mêrên li gund źê pirr ditirsiyan. Nebe nebe ku mêrekî bê îmantî bikira, hêdî xwedê źî bihata nedikanî wî mêrî źi dev u henekên xaltîka min Kîraz’ê xelas bikira.
Dawiyê min źi xaltîkên xwe ra got ku bila zimanê kurmancî baśtir hînî bavê min bikin. Xaltîka min Nazli’yê bi sond u peyman got ku «bavê te pirr rind kurmancî dizane, wîîî. Xwedê te bawer bike, bi me ra hertim kurmancî deng dike lo».
Bi van gotinên xaltîka xwe źî ez pirr kêfxweś bum. Xwedê he ye, źi vê bêtir źî ti tiśtek nikane min bextiyartir bike.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen