Min doh kêm-zêde hemî wextê xwe bi betaliyê derbaz kir.
Pêśta ez berbi nîvro ćum kirrînê. Gava ez vegerriyam malê, qendî demekê li ber maseya xwe runiśtim u xebitiyam.
Min carê mêze kir ku ha ev e seet dibe sê, îcar ez bi lez źi śuna xwe rabum, min kincên xwe guhartin u bi bez derketim der, yanî min berê xwe daa beza xwe ya roźane.
Gava ez dîsan hatim malê, min dîî/dît ku seet źi ćaran ćend deqqan derbaz dibe. Ango ez hema hema qesî heyśtê deqqan beziyame.
Pêra min dest bi antremena xwe ya li malê kir. Seet di pêncan da min ew źî bi dawî kir.
Źiber ku ev ćend roź bun min tiśtek nekirrî bu, min ću źibo dawiya heftê hindek tiśtên xwarinê kirriyan u hanîn malê. Lê berî ku ez bikevim malê, ha min dîî ku kećikên cîrana min Janny u Manon li bexćê bi berfê dilîzin. Gava min silavên xwedê daa wan, źi min ra gotin: «Em dixwazin li hêra/vira merivekî źi berfê ćêbikin, yaaa.».
Ya raśt hewa źî gelekî sar bu u turikên kirrînê di destên min da bun. Min lê nihêriya ku ewdê bi vî halî zêde nikanî bibin bigêhîźin miradê xwe, bivêt-nevêt ez ćum ref/ba wan, źibo ku ez hariyariya xwe bidim wan. Her ćendî wan bi vê yekê qîma xwe nehaniyan źî, min ew qanî kirin.
Paśê min bêla/bêra li ber dêrî girt destê xwe u di ćend deqqan da berfeke mezin ligel hev kom kir. Lê berf źî ne berf bu, hema yekcar źi hev da diket u mirov hew dikaniya mezintir bikira. Źiber ku berfa li ser erdê cure berfeke pićuk u hiśk bu, li hev nedigirt.
Paśê diya Janny u Manon lepikên xwe yên mezin źi balkonê havitin ba me, daku ez bikanî bibim bi destên xwe źî bê acizî bixebitim.
Dawiya dawîn me qasî heyśtê sentîmêtroyî berfemêrik bilind kir, tencika pićuk ya ku Gabî (diya Janny u Manon) źi balkonê havite źêr, hanî li serê berfemêrik daniya, du moriyên ku Manon źi bêrika xwe derxistin, bi zehmetî lê daliqandin u źê ra kirin ćav. Paśê min źi darên li bexćê perćeyek dar hanî u źê ra kir poz. Îcar Gabî źî bi xwe ra havlêkek u pêtalek/meśheleyek haniya ba me. Piśtî ku me havlêk li ber berfemêrik bi ćeprazî lê danî, me pêtala xwe źî vêxist u ligel wî daćikand...
Gava ez hatim malê, min dîî ku va ye hevalê min Newzat heft caran telefonî min kiriye. Ya raśt, ez ê hêvarê bićuma ziyareta wan. Lê seet hînê 18:30 bun. Tabî min bi lez śunda telefonî wan kir. Źina heval Newzat, Fîlîz derket telefonê u got, em ê aniha bi xwarziyê Newzat yê ku źi Elmenyê hatiye, źibo du seetan dakevin nav baźêr. Loma źî xwast ku ez di seet 20:30yan da werim ba wan.
Me husan kir. Ez di seet 20:45an da li mala wan bum. Piśtî xêr hatin u filan u fistan, me dest bi xwarina xwe ya xweśik kir.
Sebaba ziyareta min ya doh źî, wefata dayika heval Newzat ya berî sê heftan bu. Em li Kurdistan’ê, yanî li baźarê Erzingan’ê źî cîranên hevdu bun. Em źi zaroktiya min u vir va hevdu nas dikin.
Ez heta seet 24ê nîveśevê li ba wan mam, paśê bi otobusê qendî pênc deqqan hetta Klusplatz’ê ćum, źê peya bum u derketim ser bîskîleta xwe. Li ser riyan cemedekî hiśk pêk hatî bu. Loma źî min bîskîleta xwe pirr bi giranî daźot. Piśtî 25 deqqan źî ez bi bîskîleta xwe gêhîśtim malê.
U seet 00:45 bu.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen