Min îro di nućeyan da xwand ku parlamenterê kurd Hasip Kaplan di meclîsa tirkan da bi kurdî peyîviye. Lê piśtî ku wî dest bi kurdî kiriye, îcar serokê meclîsê dengê mîkrofona wî birriye.
Dewleta tirkan ya niźadperest ya ku dixwaze tev li Yekîtiya Ewrupe’yê bibe, hîn źî amade nîn e ku mafê milletê kurd yê herî zerurî u xwezayî qebul bike. Bi baweriya min, di vî warî da źi vê dewleta tirkan durutir u rezîltir ti dewleteke din li ser vê erdê tun e. Gava mirov heywantiyên wan derdixe ber ćavên wan, wan li ber xelkê alemê rezîl u riswa dike źî, gidimekê śerm nakin.
Ya raśt, siyaset gotinên «śerm, exlaq, maf, însanetî u hwd.» nas nake.
Siyaset bi menfeetên śexsî u civakî ra miźul dibe.
Yanî her siyasetvan li gorî menfeetên xwe u yên civaka xwe tevdigere.
Źi vê bêtir źi siyasetê tiśtek payîn, tenê zir nezanî u ehmeqî ye.
Lê rewśa me kurdan, źi halê kerê Nesreddîn Xoce źî xirabtir e. Qet nebe Nesreddîn Xoce bi dîn u îman xwedîtî li kerê xwe dikir u merivekî gelekî źîr u zana bu.
Ê de îcar ewê li me kurdên ker kî xwedîtiyê bike, ez nizanim.
Me kurdan xwe bi xwe hebuna dewleta niźadperest, tirkperest u tirkîperest di serê xwe da śun kiriye, ew bi her tiśtê xwe di serê me da legalîze kiriye.
Em hîn źî li ber mirina zimanê xwe kurdî nakevin. Hîn źî em her tiśtê xwe li gorî siyaseta asîmîlasyonê ya dewleta tirkan bi rê va diben. Hîn źî pênc quruś qîmetê nadin vî zimanê xwe yê bi hezaran salan. Hîn źî zimanê tirkan di hemî têkiliyên xwe da bi śiklekî bê śerm u edeb bi kar tînin u pê ra źî zimanê xwe roź bi roź dikuźin.
Bê guman sextekarên kurd yên herî mezin siyasetvanên kurd in. Van sextekaran zimanê tirkên niźadperest bi her hawî di nav źiyana kurdan ya roźane da legalîze kirin. Li ber ćavên kurdan śîrîntir kirin, zimanê kurdî di nav civînên xwe da qedexe kirin. Di nav milletê kurd da axaftina bi kurdî bićuk dîtin, mîna ku zimanê kurdî zimanê heywanan bibe ...
Ez dibêźim, pênc salên zimanê kurdî mayî ne. Heger di nav van pênc salan da birryarên bingehîn neyên girtin, bi bîr u bawerî zimanê kurdî neyê parastin, hêdî piśtî pênc salan zimanê kurdî źi sedî sed zimanekî mirî ye. Her ćendî di pratîkê da hîn kurdî he bibe źî, lê di teoriyê da hêdî ewê bibe zimanekî mirî.
Źiber ku mirina zimanekî źî wekî mirina mirovekî di komayê da ye, yê ku bi nexweśiya bê derman ketiye.
Dibe ku kesê di komayê da bi saya hindek tedaviyan u dermanan źibo demekê li źiyanê bimîne, lê źê xelas bun ewê ne mumkun bibe.
Aniha źî zimanê kurdî bi lez berbi rewśa xwe ya komayê dibeze, loma źî divêt bi lez kiryarên bingehîn bêne pêk hanîn.
Heta ku pirr dereng nemaye, ango heta ku zimanê kurdî bi tevayî neketiye komaxaneyê, pêwîstiya me bi «seferbertiyeke» bi dil u can he ye, źi zarokê di derguśê da bigirin heta kalê sed salî yê bi ćogana destê xwe da!
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen