Xaltîka Sirmê li dor salên sed salî bu. Bavê min dibêźe: «Gava ez zarok bum, Sirmê kećeke ciwan u zewicî bu». Aniha bavê min nod salî ye. Îsal gelek kalên/pîrên źi gundê me mirin. Źiber vê yekê ye ku bavê min carcarina li ber xwe dikeve u ditirse ku em careke din hevdu nebînin. Ev e bîst u du sal in ku me hevdu nediye. Herê, bavê min hîn bi bedenî pirr bi hêz u li ser xwe ye, lê dîsan źî di van salên xwe yên pêśta ćuyî da zêde baweriya xwe bi salên dur u dirêź nayîne.
Min xaltîka Sirmê wekî diya min ya duyan qebul dikir. Bi gotina diya min, heger xaltîka Sirmê nebibuya, ez ê źî aniha nebibuma. Gava diya min ducanî buye, źi xaltîka Sirmê ra gotiye: «Ez dîsan ducanî me, lê ez nizanim ku ći bikim. Tu ći dibêźî, ez vî zarokî źi ber xwe biavêźim yan na? Ćiton bibe zarokên min yên dawiyê herdu źî lawik in ...». Li ser gotinên diya min Sirmê źî diya min qanî dike ku ew min źi ber xwe neavêźe u berevaźî vê yekê min bîne ser dinê. Loma źî Sirmê źi diya min ra dibêźe: «Te di destpêkê da ewqas lawik dixwastin, lê her u her kećên te tenê ćêbun. Dibe ku ev źî lawik bibe ...». Yanî bi vir u wir da, dawiya dawîn Sirmê diya min tîne ser «îmanê» u bi vî hawî źî ez tesedufen ćêdibim.
Bila xwedê u Zerdeśt’ê kal hertim li cem wê bibe. Bila xwedê derd u xemên wê di gorna wê da kêm bike.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen