Ev e bi salan e ku ez ha ha terrim bezê. Lê beza di demsala zivistanê da carina bêhna mirov teng dike. Gava mirov nefesê dikiśîne nav xwe, hiśkiya sermayê di qirik u firnikên xwe da baś hîs dike, hêśeke tuź u zirav dide bedenê meriyan. Her ćendî ez di van salên dawiyê da hindikî bi îtîna tevdigerim źî, dem bi dem dîsan źî dînîtiya xwe ya berê dubare dikim. Pirr baś tê bîra min, carina min di nav roźên gelek sar u bi berf da bêyî ku li pêśiya xwe bikarî bibim mêze bikim, dićum ser ćiyayê Ütliberg’ê yê li baźarê Zürich’ê. Gava kuliyên berfê xwe bi beraser ćavên min da berdidan, ez meźbur dimam ku bi baskên xwe ćav u ruyê xwe biparêzim...
Aniha ez ê dîsan rabim u herrim bezê. Ez bawer dikim kêm-zêde ev e dewsê (13) sal in ku ez wekî kesekî hobby-profî sportê dikim. Li gorî ragiyandinên zanyarî, sport źî di nav demê ra di meriyan da zebuniyê ćêdike, mirov dike mubteleya xwe.
De ez dirêź nekim, źiber ku wextê min zêde tun e. Divê ez źi Örlikon’ê heta Züri-Berg’ê bibezim u dîsan śunda vegerim.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen