Nîvana Min Jenny’ya Pênc Salî U Didanê Wê

Hîro źî sermayê xwe li der dikêla.
Lê digel vê źî taveke geś u ezmanekî sayî he bu.
Wekî doh, min hîro źî wextê xwe li malê derbaz kir. Tenê berbi hêvarê qendî seetekê ćum bezê u hatim.
Źiber sermaya hiśk u erda cemidî mirov nikane herre bîskîlet haźotinê. Tew li ba bezê źî heman pirsgirêk he ye. Mîna doh, hîro źî hindek maa ku xwe bi xwe li erdê bixim.
Śansa min he buye ku ez li erdê neketim. Ê de bila ewqas źî śansa însanekî he bibe, tiśt nabe.
Beriya nîv seetî qendî nîv seetî ćum gerra xwe ya hîśev. Welle hewe nefesa meriv dibirre.
Min hîro źî odeya xwe nekanî bi temamî serraśt bikim. Loma źî baśtir e ku ez źi niha u pê va li ser nepeyîvim, heta ku min ev mesele źi binî va ćareser kir.

Vê hêvarê keća cîrana me u hevala min ya herî baś, Jenny’ya pênc salî hat li dêrî xist.
Gava min derî vekir, Jenny herdu destên xwe li hev girêdayî bu u di nav destan da źî tiśtekî spî yê gilover xuya dikir.
Min got: «Ma tu dixwazî tiśtekî bidî min?».
Got: «Naaa».
Ćima naaa? Ez dixwazim tu ew tiśtê di destê te da bidî min ha.
Lê Jenny dîsan got: «Na, nabe haaa».
Paśê bi yekcarî got: «Tu dizanî, min hîro didanê xwe handa kir. Źixwe bi vir u wir da diliviya. Loma źî dapîra min hindekî bada u ew derxist, yaaa!».
Tabî min rewś fam kir. Jenny didanê xwe xistiye nav selpakê, ew bi baldarî kîp pêćaya, daku bila nekeve u handa nebe.
Ê tabî gava Jenny tê ba min, ez meźbur im ku hertim tiśtên źibo xwarinê pêśkeśî wê bikim.
Îcar pêra derbazî mitbaxê bu, kaxiza selpakê bi dîqqet vekir u didanê xwe nîśanî min daa.
Min got: «Ma tu nikanî wî didanê xwe bidî min?».
Jenny serê xwe di mahneya «na» da kil kir u got: «Ez ê wî baś veśêrim. Bila li ba min bimîne. Źixwe haya te źi te tun e, tu’yê ćawan wî veśêrî, hi?».
Hun źî dibînin, Jenny’ya pênc salî źî qîma xwe bi min nayîne.
Her ćendî min mendelîn îkram kirinê źî, Jenny nexwast.
Paśê bi hêdîka źi mitbaxê derket, źi min ra: «De bi xatirê te, hêvarbaś! Ev e ez terrim.» got u hew.
U bi bazdanî ćuu.