Źi piśtî sê heftan min hîro dîsan denggośkî/têlefonî bavê xwa kir.
Tabî di raśtiyê da min gotî bu ez ê her heftê bikim.
Lê min her u her źi bîr kir, yan źî hêvaran pirr dereng dihate bîra min.
Qismet hîro buye.
Qendî nîv seetî pê ra peyîviyam.
Got Smaîl u Resmîgul źî li vir in, ewê dîsan heta du-sê roźan bi śun da vebigerrin.
Smaîl brayê min yê mezin e. Deh sal in ku li roźavayê Enetolî’yê dimîne.
Lê min nekanî bi wan ra bipeyîvim. Got, «Aniha ev ćunn Ula’yê.».
Ula di vê navberê da buye beśeke Erzingan’ê.
Lê berê wekî gund dihate bi nav kirin, tevî ku pirr mezin bu źî, yanî hema hema qesî Erzingan’ê mezin bu.
Heger ne śaś bibim, aniha mezintir źî buye.
Lê źiber ku niśtevanên Ula’yê tevda źî kurdên elewî bunn, tirkên qewad bi zanîn rê nadidann ku ev cî geś bibe.
Ev bîst-sî sal in ku bi siyaseta xwa ya niźatperest, him bi dîn u him źî bi kemalîzmê îmana millet kirinne śorbe.
Źibo ku van kurdên elewî bikiśînin cem xwa, ti îblîsî nemaye ku nekin.
Tabî di vî warî da gelekî źî serketinne.
Esîmîlesiyon feleket pêś ketiye.
Li hêla din nebuna siyaseta kurdan ya mîllî, karê tirkan pirr hêsantir kiriye.
Millet xwa bi zêdeyî hindî tirk dihesibîne.
Helbet ez dîsan hiynî tiśtên din źî bum.
Bavê min got, du lawên filan kesî bi du kećikên tirkan ra zewicînne u kećik hiynî kurmancî bunne, xwadîtiyê l‘ kurmancên elewî dikin ...
Mesele ev bu yanî. Źi min dawa zewacê dike, loma.
Min źî got, «Welleh kes min naxwaze, bavo, ma ez ći bikim yaw, weyyy. Kes naxwaze seba min qelineke rind źî bide. Heta ku kurmanc nebe źî nabe …», u gelek filan u fistixên din.
Hêrs ket, got, «Ê ma tu nikanî kurmancî bidî hiyn kirin, hi? Bila însan ‘be, bes e. Law bila ći dibe bibe. Dîniktiyê neke. Baqil ‘be lawê min...».
Yanî bavê min careke din tiśtê di dilê xwa da haniya der.
Di wê navê da carekê źi min ra got, «Ma te ću źinbrayê xwa dît, hatiye ba xizmên xwa li wê derê?».
Min got, «Herê herê, min ću dît. Lawê Vêso (Veysel) pirr śîrîn e yaw, hahooo. Dilê min peritî yaw.».
Kêfa bavê min pirr pê hat.
Di nav axaftinê da carekê peyva «civat» bi kar haniya.
Welleh u billeh min qet nedizaniya ku ev peyv li ba me źî tê bi kar hanîn.
Ez dibêźim, źiber ku ez di śeś saliya xwa da źi gund derketî bum u li dibistana herêmî (ya leśkerî!) mayî bum, min nekanî bu kurmanciya min geśtir bikim.
Her cara ku ez bi bavê xwa ra dipeyîvim, hiynî tiśtekî din dibim.
Bi saya van axaftinên me yên kurmancî bavê min ha ha pićekî din xwa kurmanc u kurd hîs dike.
Dibîne ku zmanê wî yê kal u bavan kurmancî ye, ew ne tirk e.
Źiber ku ev zmanê kurmancî yê ku di mêźiyê wî da ye, îspata her tiśtî ye, bixwaze źî nikane źi vê rastiyê bireve.
Loma źî zmanê di mêźiyê meriv da hêliya/neynika li ber ruyê her kesî ye, ti kes nikane źi rastiya wê hêliyê xelas bibe.
Dixwaze bila bavê min ‘be berxikino, bavê min, siyar hatiye u peya źî terre, ihi.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen