Li benda tofanên
zmanê kurdî bimînin, źiber ku hun ê pê biśewitin.
Di van roźên
dawiyê da bêê (baayî) b’ me girtiye u qet dil nake ku me ber’de.
«Herhal tiśt
nabe» dibêźim xwa bi xwa ra.
Źixwa em her li
benda hêviyên xwa mane, hêviyên ku b’ me qet nehesiyane.
Lê em l’ wan
digerrin dîsan źî.
Xwadê bi me ra dilîze bavo, de bila kesî
bi hêviyan ranepêćîne.
Tê gotin ku "komeleya
nivîskarên kurd" u "PENa Kurd" bi heebuna zmanê kurdî hesiyane u
dixwazin bizmaran di "kurdên ku bune kućikên zmanê tirkî" da bikutin.
De ya bi xêr, wey xwadêyooo!
Bikutin, ćavbelekino, bikutin!
Bizmarên bi źehra marê reś ez ê źi kîsa bavê xwa bidim
we lo, bê lome.
Nućeyeke din ya bi baayekî tuź hat u kêfeke belek di
dilê me da xwa l’ baa kir u ću.
Dibêźin li ser riyên sereke yên li Amed’ê, li ser
lewheyan bi kurdî hatiye nivîsîn u hindek canikan bizmareke drêź l’ kefena bavê zmanê tirkên pînc kutaye!
Ha berxikino, haaa, divêt zmanê wan
kućikan li Kurdistan'ê bi tevayî were bin pê kirin!
Divêt źi zmanê wan kućikan tenê herfek źî li Kurdistan’a
pîroz nemîne!
Herfa dawiyê ya zmanê wan namerdan bêguman ewê roźekê li
ber baayên bakur yên źi ćiyayên me yên bi heybet terkeserî axa me ya pîroz
bike.
U em ê bi tevî wan baayan werin!
U em ê bi tevî wan baayan werin!
Tolhildan: "Dem Hat"
